خشایارشا در سنگ نوشته ای اندرون پارسه چنین گوید :

خشایارشا در سنگ نوشته ای اندرون پارسه چنین گوید :
داریوش را پسران دیگری بودند اما چنانکه به خواست اهورامزدا بود ، داریوش که پدر من بود پس از خویشتن مرا بزرگترین کرد . هنگامی که پدرم از تخت رفت ( درگذشت ) به خواست اهورامزدا من به جای پدر شاه شدم . هنگامی که من شاه شدم بسیار ساختمانهای بلند پایه ای را بنیان نهادم . آنچه را که بدست پدرم انجام شده بود من پاییدم و کار دیگری افزون نمودم . آنچه را که من ساختم و آنچه را که پدرم بنیان نهاده بود ، همه آن را به خواست اهورامزدا انجام دادیم . اهورامزدا مرا و شهریاری مرا و آنچه را که بدست من و پدرم انجام شده ، بپاید .
بن مایه :
1. فرمان های شاهنشاهان هخامنشی به نگارندگی رَلف نارمن شارپ

روز مشترک میان همه ی دین های جهان

روز مشترک میان همه ی دین های جهان

دانیال پیامبر در بند بابلیان:

کوروش خواهد امد و مارا نجات خواهد داد.
منشور استوانه ای گلی منسوب به کوروش نخستین اعلامیه ای است که در آن از حقوق انسان به دفاع برخاسته است. روز جهانی کوروش می تواند انگیزه ی گردهم آمدن آمریکایی ها با ایرانیان باشد. بدون کوروش به احتمال زیاد کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید) هم وجود نمی داشت. اشعیا، از پیامبران عهد عتیق او را مسیح یا ناجی می نامد که در عبری به معنی تدهین شده است، برگزیده خدا برای رستگاری آدمی.
کوروش بزرگ روز ۲۹ اکتبر ۵۳۹ پیش از میلاد سوار بر اسب خود وارد بابل (۷۵ کیلومتری جنوب بغداد امروز) شد. منابع کهن بر این نکته تاکید دارند که مردم شاخه ها و برگ های خرما را زیر پای وی فرش کردند. در میان کسانی که شاهد ورود پیروزمندانه او به بابل بودند کسانی بودند که در دوران کشورگشایی زمامداران بابل از اقصی نقاط خاورمیانه به اسارت گرفته شده بودند و به بابل منتقل شده بودند.
در میان آنان به ویژه یهودیان بودند که به چشم خود انهدام کشور خود و پرستشگاه اورشلیم را دیده بودند. یکی از مزامیر داود پیامبر می گوید:
نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم و گریه کردیم. چون صهیون را به یاد آوردیم. (کتاب مقدس عهد عتیق)
کوروش به این تبعیدیان اجازه داد که به سرزمین خود باز گردند و خانه و سرزمین خود را از نو بنا کنند و آزادانه به عبادت بپردازند.