افلاطون در مورد پارسیان گفته است:
پارسیان در زمان شاهنشاهی کورش اندازه میان بردگی و آزادگی را نگاه می
داشتند . از اینرو نخست خود آزاد شدند و سپس سرور بسیاری از ملتهای جهان
شدند . در زمان او ( کورش بزرگ ) فرمانروایان به زیر دستان خود آزادی
میدادند وآنان را به رعایت قوانین انسان دوستانه و برابری ها راهنمایی
میکردند .
مردمان رابطه خوبی با پادشاهان خود داشتند ازاین رو در موقع خطر به یاری
آنان میشتافتند و در جنگها شرکت میکردند . از این رو شاهنشاه در راس سپاه
آنان راهمراهی میکرد و به آنان اندرز میداد . آزادی و مهرورزی و رعایت حقوق
مختلف اجتماعی به زیبایی انجام میگرفت