سوارانِ اشکانی در نبردها

 

سوارانِ اشکانی در نبردها، سوار بر اسبانی تیزرو، وانمود می‌کردند که در حال عقب نشینی از جبههٔ جنگ هستند. سپس در حالی که اسب چهارنعل می‌تاخت بدنِ خود را به سوی عقب برمی گرداندند تا به سوی دشمنی که در حالِ تعقیب آنها بود تیراندازی کنند. این شیوهٔ نظامی، نیازمند تبحر و مهارتِ فوق العادهٔ سوارکار بود، زیرا هنگامی که سوار به سوی عقب خم می‌شد تا تیر خود را پرتاب کند با دو دستِ خود کمان را گرفته بود و تنها می‌توانست با تغییرِ فشارِ پاهای خود بر بدنِ اسب، آن را هدایت کند.
نبردِ مهمی که در آن اشکانیان از این روش بهره جستند، نبرد حران (کاره) در شمال میانرودان بود. در آن نبرد این روشِ تیراندازی عاملِ مهمی در پیروزیِ سپاهِ ایران بر سپاه روم به فرماندهیِ کراسوس بود.
این بخش از شعر ساموئل باتلر خطاب به همسرش اشاره‌ای به این شیوهٔ تیراندازی پارتی است:
«چون اشکانیان زخم بر من زنی
بدان هنگام که پرواز کنان عقب می‌نشینی
با چشمان ِ دورشونده ات مرا به خاک می‌فکنی»
در اشعار اراسموس، جان میلتون و شاعران بزرگ رومی از جمله ویرژیل نیز به این توانایی پارتیان اشاره شده‌ است.